EK La Baule
Deze kampioenschappen waren, afgezien nog van ons Nederlands sukses, voor alle deelnemers en meegekomen gezinsleden, een geweldig evenement. Goed georganiseerd door de ’’Cercle Nautique la Baule le Pouliguen Pornichet” (Zuid Bretagne), welke behalve het zeilen ook allerlei andere evenementen had georganiseerd om het de deelnemers zo plezierig mogelijk te maken. Zo was er in de “Club Nautique” een appéretif, aangeboden door firma Ricard; en op de rustdag was er een bustocht georganiseerd om alle toeristische plekjes van de omgeving , o.a. uitgestrekt zoutpannen, te laten zien. Helaas vond dit plaats op de enige echte regendag, zodat een tocht in roeibootjes door een moerasgebied geen doorgang vond. Het hoogtepunt van dit soort evenementen was wel de maaltijd “Campagnard” op zondagavond in de jachtclub. Mede als gevolg van de heerlijke dingen, die ons werden voorgeschoteld en meer nog het vat wijn, waaruit vrijelijk getapt kon worden, was de stemming uitstekend. Zo zelfs dat er door de Hollanders allerlei nationale, internationale en pikante liederen ten gehore werden gebracht. Ook bij dit gebeuren lagen de gebroeders Van Aanholt en Auke Veenstra op kop.
De Fransen deden erg hun best om ons te overstemmen, maar ze konden niet op tegen het Hollandse zanggeweld.
Termeer nog daar de meegekomen kinderen, vier meisjes, met hun schelle stemmetjes een leuke duit in het zakje deden. Al met al voor iedereen een geweldig feest.
Uiteraard waren dit de randverschijnselen van het kampioenschap, want daarvoor moest gezeild worden. En hoe! Er stond op alle wedstrijddagen een flinke wind; op de laatste dag zelfs een windkracht van 6 tot 7 beaufort!
Toen bleek ook dat je over een goede conditie moet beschikken om twee wedstrijden achter elkaar te kunnen uitzeilen. Deze laatste dag waren er ook vrij veel uitvallers, hetzij door averij, hetzij omdat men tegen deze golven en wind niet bestand was. De rubberboten hadden deze dag dan ook handenvol werk. Voor diegenen, die deze omstandigheden voor het eerst meemaakten was het dan ook een openbaring wat de Sunfish allemaal hebben kan. Men raakte niet uitgepraat over de snelheid, die men voor de wind maakte; voor hun gevoel gingen ze wel 30-35 km. per uur! Ook werd er nog rustig gegijpt met deze wind.
Na de eerste wedstrijden bestond er nog hoop voor enkelen dat de hegemonie van de familie Van Aanholt doorbroken zou worden, maar dat werd met een tweede en driemaal een eerste plaats voor Cor en met een 1-2-3-6 voor Peter teniet gedaan. Zij gingen dan ook met een aantal prachtige door Menno Meijer gemaakte prijzen naar huis. Overigens kregen de eerste zeven plaatsen, van wie vijf Nederlanders, zo’n mooie prijs.
Al met al voor alle deelnemers en hun aanhang een fijne en sportieve tijd, mede door toedoen van de mensen van de zeilvereniging, Ten Cate Sports, Henk Nauta en Wim Vos die alles zonder problemen deden verlopen.